Pitakon Jujur Kaya Satemene Wewayangan
Geguritan Anggitanipun Madagumilang
Wegah meruhi cinathet ala dening malaekat
Mara enggal mingkema
Ati kang tansah goreh misuh-misuh lirih
Senajan nyuwara jujur kaya satemene wewayangan
Kriyip-kriyip sulap kena landhepe cahya lantip
Aweh pepadhang marang sadhengah roh
Ngakoni bodho mangerteni sarwa ghaib
Nanging apa ing pepeteng kuwi
Kaendahan diparingake minangka pacoban
Tumrap kekarepanku mbebudi
Misahake bener lan luput?
Ponorogo, 16 April 2009
Filed under: geguritan, geguritan catatanku, geguritan renungan, geguritan sastra, pembelajaran geguritan, pembelajaran puisi, pembelajaran sajak, pembelajaran sastra, ponorogo, puisi, puisi catatanku, puisi pembelajaran, puisi renungan, sajak, sajak catatanku, sajak renungan, SATRA | Tagged: geguritan, geguritan sastra, pembelajaran puisi, pembelajaran sastra, ponorogo, puisi, puisi catatanku, puisi curhat, puisi renungan, renungan, sajak, sajak catatanku, sajak curhat, sajak pembelajaran, sajak renungan, sastra, SATRA |
om, mbok aku warai carane gawe geguritan…
ngleksanani pamundhut kaya awakmu ngene iki ora gampang
apa sababe?
aku yakin, sliramu wis mesthi bisa
mung wae durung rumangsa bisa
iki apik tumrape wong kang mempeng sinau nggayuh kaluhuran
wewayangan tan bisa ana,
tanpa cahya
tanpa raga…
ya nalika kuwi
ragaku luput, cahyaku roh
rohku luput, cahyaku raga
terus ana ngendi dunungKu?
pripun pak, supados kulo saged geguritan kados makaten?
Pak Sunarno,
mangga to kita niati sesarengan kemawon
mugi-mugi sedayanipun saged barokah, amin
ana wayange
mesti ana dalange
nayagane
sindene
lan sing nonton
yen gak onok iki wayange leyeh-leyeh nang kothak
walah, tujune kothake kothak dhuwit
trus dadine leyeh-leyeh paling ayem, om-blog
suwun
umpama kaendahan diparingake minangka pacoban
mendah banget asihing Gusti marang aku
mlaku gegondelan tangan kambi awakmu
sulistyaning werna satuhu
===========
madagumilang percaya
mung wewayangan sing tansah prasaja
geguritan niku nopo artine?????
geguritan niku puisi